Als u de petitie van de Free Speech Union niet hebt ondertekend waarin de CEO van ITV wordt verzocht Jeremy Clarkson niet te ontslaan, doe dit dan nu. Ondertussen heeft Clarkson in de Sunday Times van vandaag een vernietigende aanval geschreven op de ontwaakte overname van Groot-Brittannië. Hier is hoe het begint:
Mijn zoon kwam onlangs langs voor een vader-en-zoon pre-football diner, en terwijl hij zich druk maakte over de Aga en een bijzonder fijne roerbak maakte, lachten we om welk onschuldig woord die dag verboden was en wie er geannuleerd. En toen, na een pauze, zei hij met een ernstig gezicht: “Je weet toch dat er oorlog gaande is, nietwaar?”
Hij had het niet over Oekraïne. Hij had het over een volledige linkse campagne om het weefsel van Groot-Brittannië los te maken en te verbranden. En het geniale is dat niemand echt weet dat wat ze doen serieus is. We lachen als ze de naam van de Sir Francis Drake Primary School veranderen in iets minder slaafs. We denken dat het allemaal een grote grap is. Maar dat is het niet.
Denk na over wat er typisch gebeurt bij een militaire operatie en kijk dan wat de wakkere linkerzijde hier heeft gedaan. Het heeft de controle over onze televisie- en radiostations zodanig overgenomen dat Sophie Raworth vorige week op BBC News at Six met een strak gezicht zei: “En nu naar onze LGBT- en diversiteitscorrespondent …”
En tv-drama? Onaangetast? Juist, en wanneer was de laatste keer dat u een fictieve politiemacht zag jagen op een bende moslimextremisten? Het is altijd uiterst rechts. En het is hetzelfde verhaal in komedie. Zeg wat je maar wilt over Boris of Rishi en de lachtrack staat op 11. Maak een grapje over zij/hem-voornaamwoorden of Greta Thunberg en ze blazen een stuk aas over het podium.
In de sport hebben we soms drie vrouwen die de expert zijn bij een mannenvoetbalwedstrijd, en als iemand daar iets over zegt op Twitter, worden ze meteen uitgekozen voor de india-rubberbehandeling. En wie doet het wissen? Wie maakt de regels? Dat is het gewoon. We hebben geen idee. Wat we wel weten, is dat ze, nadat ze de controle over de televisiestations hadden overgenomen, zonder dat er een schot was gelost, hun aandacht, zoals elk veroverend leger, richtten op de scholen. Hier gingen ze volledig Pol Pot doen, een allesomvattend jaar-nulwerk op het curriculum doen, zodat kinderen zouden weten dat hun ouders allemaal racisten waren. Afgezien van degenen met “onbewuste vooroordelen”. Die ook racisten waren.
Je denkt waarschijnlijk, omdat je niet weet dat deze oorlog gaande is, dat wanneer je de kleine Johnny bij de schoolpoort afzet, hij die dag de tafel van negen gaat leren. Nee, dat is hij niet. Hij leert dat hij misschien wel een meisje is, daarom zijn er waarschijnlijk tampondispensers in de toiletten van de jongens.
Met dit alles op hun plaats, zetten ze de politie in, en hier hebben ze geweldig werk geleverd. Omdat, voor zover ik weet, bijna alle agenten in de Met – afgezien van het angstaanjagende aantal seksuele perverselingen – nu klaarwakker zijn dan een bange vos.
Als enkele jongeren met groen haar zich aan de weg plakken, worden grote aantallen agenten eropuit gestuurd om hen aan te kijken. En ze worden alleen van het asfalt gehaald als ze beloven direct naar de dichtstbijzijnde kunstgalerie te gaan en wat soep naar een schilderij te gooien.
Is Clarkson in de problemen gekomen door zijn recente strafslagen door de progressieve denkpolitie?