Steeds meer mensen lijden aan mentale problemen. Maar kun je wel gezond zijn in een ongezonde samenleving? En moet de geestelijke gezondheidszorg niet radicaal anders?
Om die vraag te beantwoorden, is het van belang te analyseren hoe basale menselijke behoeften zich verhouden tot de werkelijkheid. “Zo vinden we tegenover de behoefte aan gemeenschap en verbondenheid een groeiend individualisme en maatschappelijke isolering. En tegenover een behoefte aan creativiteit staat een verstikkende conformiteit,” zegt Hamelink.
Een geestelijke aandoening wordt nu gezien als een individuele ziekte die gecorrigeerd moet worden. Maar volgens Hamelink is de aandoening een probleem van de sociale orde zelf. “Als de geestelijke gezondheid in eerste instantie geen individueel probleem is, maar een maatschappelijk probleem, dan is de sleutelvraag: hoe kan de maatschappij zich aanpassen aan onze menselijke behoeften?” In zijn videocolumn doet hij hiervoor een aantal interessante suggesties.
0 reacties