Clickers zijn de derde fase van de geïnfecteerden in The Last of Us, The Last of Us Part II en Left Behind. Ze hebben ongeveer een jaar nodig om dit stadium van infectie te bereiken na blootstelling aan de Cordyceps-herseninfectie. Ze zijn langdurig blootgesteld aan de schimmel en bezitten nu een kracht die de gemiddelde mens aanzienlijk overtreft.
Clickers zien er minder menselijk uit dan hardlopers en stalkers, met gezichten die volledig scheef zijn en getekend door een schimmel die is ontwikkeld vanuit hun geïnfecteerde hersenen, waarbij vaak alleen een muil van gekartelde tanden achterblijft. Op dit punt zijn alle kleren die de gastheer droeg grotendeels gescheurd en vernietigd. Clickers klauwen en krabben aan de schimmelgroei op hun ogen alsof ze proberen van hun blindheid af te komen, vooral als ze onbeweeglijk zijn. De groei vormt grote stukken schaalachtig weefsel dat gloeit in het donker. De plekken zijn schijnbaar een eerder stadium van de schimmelinfectie die uit het lichaam van hun gastheer groeit. Deze schimmelplaten hebben zich aangepast om de gastheer in leven te houden en zich te kunnen verspreiden. In feite zal een direct schot in het gezicht met een krachtig wapen zoals een revolver slechts een stuk van de mal afbreken, waardoor de hersenen van de clicker ongedeerd blijven. Dit maakt ze dodelijker, maar tegen de prijs dat ze volledig blind zijn doordat een schimmelinfectie hun gezicht overneemt.
Clickers kunnen echter door gebieden manoeuvreren door gebruik te maken van echolocatie, die merkbare klik- en gierende geluiden produceert om geluidsbronnen te lokaliseren, vandaar hun naam. Net als hardlopers zijn clickers soms passief.
Clickers zijn gevaarlijk en veel agressiever dan hardlopers en stalkers, waarbij de menselijke gastheer niet langer voldoende bij bewustzijn is om de infectie te weerstaan in de mate als de laatste twee.
Clickers hebben ook een hoge intelligentie, verlaten nooit een gebied als ze een prooi voorbij hebben horen rennen, en zullen constant alle beschikbare hoeken en gaten controleren om de bron van het geluid te lokaliseren, zonder de taak op te geven. Hun echolocatie is echter grof in vergelijking met wezens zoals vleermuizen, omdat ze niet zullen merken dat er iets leeft of beweegt, tenzij het zich recht voor hen bevindt. Dit ondersteunt de veronderstelling dat de voorkant is waar de klikken klinken, aangezien hun frontplaten de vorm van een megafoon hebben en deze recht voor zich uit richten, maar niet rondom.
0 reacties